بخونید مثل من نشید

به نام بهترینم که عمریست شرمسار صبوریش گشته ام...

سلام به همه ی دوستای 98یه گلم امیدوارم همتون خوب و خوش باشید

نمیدونم اسمشو چی میزارید نصیحت،توصیه،دردودل...اما دلم میخواد چند خطی نوشتمو تحمل کنین

تقریبا یه سال قبل بود که با یه دختری آشنا شدم خیلی اتفاقی خودمم نفهمیدم که چی شد یهوهمه ی ذهنیاتو اعتقاداتمو زیر با گزاشتمو باهاش دوست شدم بدجوری تو وجودم ریشه دوند بدون اینکه حتی بفهمم چرا...
دو هفته فبل یه روز که از هم جدا شدیم که بریم خونه رفتم تو یه بارکی نشستم نمیدونم چی شده بود انگار تمام دنیا داشت رو سرن آوار میشد با اینکه هیچ اتفاق خاصیم تو زندگیم نیفتاده بود رفتم تو فکر به تمام تفاقاتی که تو طول مدت رابطمون افتاده بود برای اولین بار منطقی و واقع بینانه فکر کردم... اون تو تمام این مدت منو به بازی گرفته بود انگار خواب بودم جلوتر از نوک دماغمو نمیدیدم خیلی بچه بودم فکر میکردم ما لیلی و مجنونیم و رابطمون مثل بقیه ی دختر بسرانیست دلم خیلی واسه خودم سوخت بخاطر اون به خانوادم دروغ گفتم و از اعتمادشون سواستفاده کردم تودرسام افت کردم آبروم جلوی دوستام رفت مهمتر از همه رابطم با خدا خراب شد...اون اصلا کسی که من فکر میکردم نبود و نقش بازی میکرد لیاقت صداقت و محبت منو نداشت اما من بخشیدمش و واگذارش کردم به خود خدا و دیگه ام هیچ کاری باهاش ندارم فقط میخواستم بهتون بگم که به عنوان یه برادر ازم قبول کنید ته این رابطه ها به جز لطمه ی روحی هیچی نیست...الان خیلی داغونم اما تصمیم گرفتم رابطمو با خدا و مامان بابام خوب کنمو درسمو خوب خوب بخونم امسال تو کنکور قبول شم
باور کنید هیچ محدودیتی نمیتونه بهونه ی خوبی واسه اینجور روابط باشه سرتونو درد آوردم ممنون موفق باشید
راستی نظر یادتون نره
بخونید مثل من نشید
]]>